مجنونِ بی لیلا

من همون زخمی ترین شقایقم
جون می ده تو آخرین دقایقم

اونی که مجنونِ بی رویاس منم
اونی که شبگردِ کوچه هاس منم

من دیگه دل به شماها نمی دم
دیگه من دل به نامردا نمی دم

من دیگه زندونی می کنم دلُ
دیگه حلش می کنم این مشکلُ

پامو باید بذارم رو این دلم
شاید عاشقی بشه دیگه قلم

روزگار دست رفاقت نمی ده
هر گلی بوده فقط اونو چیده

رفیقا خنجرُ بر تن می زنن
این روزا عاطفه گردن می زنن

روزی که مجنونِ بی لیلا شدم
تو خودم گم، ظاهراً پیدا شدم

من دیگه دستِ دلم رو می گیرم
با خودم هر جا که می رم ، می برم

....................‌..‌‌‌‌‌......‌‌‌........‌‌‌.........
........‌‌.............‌‌‌‌‌‌........................

...........................‌‌‌‌..................
.............................................

.............................................
.............................................

لیلا جون ببخشیدا دیر اومدی
برو برگرد به همون جا که بودی

مجنونت از عاشقی خسته شده
خیلی وقته روحِ اون کُشته شده

دیگه این قصه یه فرهادُ می خواد
تیشه نه ، یه گرزِ فولادُ می خواد

.......‌.‌‌‌‌............................‌‌‌...
........‌‌‌‌‌................................