نغمه ی عاشقانه

به نام خدا
صدام بزن صدای تو نغمه ی عاشقانست
غزل بگواز آرزو که بودنت بهانه ست
واسه رسیدن به جنون وقت شروع تازه ست
باید بریم جاده هنوز تشنه ی یک مسافره
باید بریم که این سفر آغاز یک حکایته
پشت غروب این نگاه، دل کندن ازیه عادته
واسه پریدن از قفس، غربت کلام آخره
شاید که تنها بمونیم، کسی رفیق ما نشه
تو راه سخت عاشقی کسی هم صدا نشه
باید بریم دیگه نموند این دیگه راه آخره
باید گذشت از خوب وبد این دیگه حرف آخره