صید بی صیاد

از قناری خوش صدا تر ، از کبوتر با وفا تر
ولی افسوس توی دامت رد پایی من ندارم
ی بهاره من نشستم واسه دیدن پرستوم
با زمین و اسمونا بی تو کاری من ندارم
همه ذرات وجودم تو رو عاشقونه میخواست
تو که رفتی، پیش قلبم ابرویی من ندارم
یه غبار بی سواری همه دنیام و گرفته
واسه حس نور امید رهنمایی من ندارم